آره خب وبم ارزشش بالاس و بالاترم ميره.../ هدفم اينه بازديد کننده هاي روزانه م رو به 1000 برسونم دور از دسترس نيسش... يادمه اون وقتا که 20-30 نفر روزانه بازديدکننده داشتم گفتم ميرسونمش 100-120 همه خنديدند و مسخره م کردن ولي همون وب همون حرفا همون شايان حالا رسيده به 300 بازديدکننده... و بيشترم ميشه به لطف خدا... فقط يه خونه تکوني در راهه که بايد توي اطرافيانم بکنم... و همه ي تهمت ها بايد برداشته بشه يه سال سکوت کردم ولي به حرفاي استادم عمل ميکنم و اين تهمت هارو جواب ميدم بد هم جواب ميدم خودشون خواستن من اهل دشمني نبودم ولي خب مولا علي فرموده: بخشش در قبال عبرت... من کينه اي نيستم و همه رو ميبخشم ولي اين يکي فرق ميکنه بايد طرف بفهمه که خانه اي که با رسوا کردناي من واسه خودش ساخته به گفته ي سوره ي عنکبوت: همانند خانه ي عنکبوت ميمونه که هر لحظه ممکنه خراب و داغون بشه اگه هم خراب نشه خوده عنکبوت روزي توي دام خودش گير ميوفته... عاشق اين سوره م ... و تقريبا مفهومش به شعر آهنگ حباب از محسن يگانه شباهت داره: به کجاي آسمون خيره شدي که غرورت داره کورت ميکنه،اينکه آينده ت رو ميبيني همه ش از گذشته ت داره دورت ميکنه،اينکه يادش بره کي بودي قديم،ممکنه هر کسي رو پس بزنه،يه حباب گنده ميترسه نکنه کسي بهش دست بزنه!!!!!!!!!!!! دقيقا

بخ بخ ويدااااااااااااااااااااااااااااااا چطوري؟؟؟؟ منم طبق معمول کامنتت رو ديدم خوشحال شدم... مرسي چند وقتي بود غيبت داشتيا تکرار نشه : دي!!!! مرسي عسيسم نظرلطفته... آره يکم حالم خوب شده(از لحاظ عاطفي) ولي از لحاظ نوشته هام (عمرا حالم خوب بشه...تازه اول کاره) نميدونم چرا مني که عاشق مجيد خراطها بودم ديگه ازش متنفرم... مني که با آهنگاش گريه ميکردم حالا خنده م ميگيره... ولي خب خداييش لازمم بود تا بفهمم دنيا هرکي هرکي نيس که به همه ي آرزو هات برسي واقعا پخته تر شدم... خدام رو شکر ميکنم واسه اين پخته شدنم فقط بها ش له شدنه دلم بود و آبرو م طوريش نشد... اشکال نداره همين خوبه که دلم له بشه ولي آبروم نره.../ هميشه به استادم ميگفتم:استاد چرا نميذاري کتابم رو تکميل تر کنم؛ميگفت هنوز وقتش نيس.... ولي بعد ازين اتفاقات (آخه توي تک تک ماجرا هام استادم در جريان بود) خودش بهم گفت:شايان بالام حالا خمير وجودت به بار نشسته و پخته شده و آماده ي شکل گيريه و گفت خودم تا آخرش مثل يه کوزه گر پناهتم... (آخه استادم برترين استاد ادبي اردبيل هستش و بخاطر صراحت کلام از دانشگاه اخراجش کردن و حتي کتاب هم نوشته و...) وقتي بهم گفت:افتخار ميکنم که کاتب جواني مثل تورو پرورش ميدم؛ داشتم از خوشحالي بال در مياوردم... آخه از 6 سالگي آرزوم بود شاگرد استاد قائميان بشم... اصلا شاگردي چيه آرزوم بود از نزديک ببينمش...

مرسي آبجي ستاره... چه خبرا؟؟؟ از شهر خانوم معصومه چه خبر؟؟؟ اگه رفتي حرم منو از ياد نبريا

سلام اميدوارم حالتون خوب باشه/// اين ايميل من...: shayanvabivafa@yahoo.com فقط بخاطر کنکور ديگه در روز 1 ساعت ميام نت... و از بابت دوستي هم محاله با کسي باشم چون يه قسم خوردم و تا ته ش هستم... خدايي نکرده نگفتما شما.... ولي خب ديگه آدميزاده و هزار جور افکار... من به 20-25 تا دختر و پسر پارسي بلاگي وبلاگ سازي رو گام به گام ياد دادم.در حد توانم همونطور که با بقيه بودم و ياد ادم ... در خدمت شما هستم. موفق باشين

اشکال نداره... خوب کاري ميکنن.../ اگه مــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــيــتونن... به اهدافشون برسن

سلام مريم خانوم. چشم سر فرصت ميام

واسه يعضيا خيلي متاسفم... يه حباب بزرگ ولي تو خالي دورشون کشيدن که دنيا رو از داخل اون ميبينن و هر لحظه ممکنه اون حباب بترکه؛سوره ي آل عمران: همانا اوست که بندگانش را مرحمت ميبخشد و بلند مرتبه و سعادتمند ميکند آن هارا همان گونه که بالا ميکشاند همانطور هم از بلند ترين نقطه ي افتخار به ذلت ميرساند همانطور که تفاوت بين رجيم و رحيم فقط و فقط يک نقطه است ولي اين کجا و آن کجا... هميشه سنگ هاي بزرگ نشانه ي نزدن هستش و منم به هيچ وجه از طبل هاي تو خالي نميترسم ... درسته که اين نوع طبل ها صداشون زياده ولي مطمئنا با يه سوزن کوچيک همه ي عظمتشون از بين ميره... پس ترسي در کار نيست... بلکه اميدي هستش اميد به معناي واقعي اميدي به يک منجي ... يک منجي که مياد و تک تکِ اين حباب هارو از بين ميبره... حباب هايي که از رو تخيل و ترهّم يه حس کمال و غرور کاذب به اوني که داخلشه داده... و البته به اميد خداي اون منجي...

بخ بخ... مرسي معاون وبلاگم...!!!!

سلام داداشم.../ خواهش ميکنم.../ لطف کردي اومدي.../ آره امسال به لطف خدا ديگه نميخوام کاراي تکراريه پارسالم رو بکنم.../ به کمک خدا و يکي دو نفر که اطرافم هستن که يکيشم که توئي