ممنون ستاره جاااااااااااااااان... خبر نداري امروز تو مدرسه چه خبر بود... بالاخره سکوت 11 ماهه م رو شکستم و به بابام اجازه دادم بياد مدرسه تا خيلي چيزارو روشن کنه... بيچاره آقا مغروره گريه کرد... خداييش دلم نميومد درسته که اون همه کار و حرف پشت سرم ساخت ولي بخشيده بودمش ولي ديروز يه حرفي شنيدم در موردم ساخته که باورم نميشد که اون در موردم اين شايعه رو ساخته باشه ولي خب ديگه تحملم حدي داره من وفاداريم رو به برادر سابقم اثبات کردم و 11 ماه سکوت کردم ولي خب به قول استادم:بخشش در قبالِ عبرت...!!!درسته بدترين حرفا پشت سرم ساخته بدترين حتي بدتر از اون حرفي که الان تو ذهنته رو پشت سرم ساخت با اين وجود وقتي چشماي پف کرده ش رو ديدم يه جوري شدم ولي خب خودش خواست... من به خودشم گفتم حاضرم کل اين يک سال رو فراموش کنم ولي خودش خواست منم ديگه جواب کاراشو دادم... نه با دعوا نه با فحش نه با زدن... فقط و فقط با شخصيتش کار داشتم چون تخريب شخصيتي کردن بين مدير و معاون مدرسه به همراه اوليا از دعوا و صدبار زدن بدتره... ولي خب خودش خواست چون من کينه اي نيستم و توي زندگي م از دوتا شغل متنفرم "قاضي و جلّاد" چون متنفرم از قضاوت در مورد کسي ولي خب حرف ديروز و شايعه ي ديروز رو ديگه نتونستم قورت بدم چون به آبروم مربوط ميشد آبرويي که 18 سال با خون دل با ذره ذره وجودم جمع آوريش کردم در حدي که از فرد 5 ساله تا 70 ساله بهم احترام قائله و به پام بلند ميشه اينا نتيجه ي چيه؟؟؟؟ خب پس رسته که داداشم بود پاره ي تنم بود رفيقم بود ولي تنها کاري که ازم بپرسن تو زندگيت کردي که توي انجام پشيمون نيستي و بازم بياد بازم انجامش ميدي کدوم کارته...؟ ميگم کار امروزم کاري که باعث شکستنه سکوت يک ساله م شد وقتي گريه ي عطا رو ديدم يهو بغضي گرفتتم ولي خب هر هايي يه هويي داره...