بعضي ازمردم چقدر مهربانند ,ديدند کفش ندارم برايم پاپوش دوختند , ديدند

سرما ميخورم سرم کلاه گذاشتند و چون برايم تنگ بود کلاه گشادتري و ديدند هوا

گرم شد , پس کلاهم را برداشتند و چون ديدند لباسم کهنه و پاره است به من

وصله چسباندند و چون از رفتارم فهميدند که سواد ندارم محبت کردند و حسابم

را رسيدند . خواستم در اين مهربانکده خانه بسازم ، نانم را آجر کردند گفتند کلبه

بساز . روزگار جالبيست، مرغمان تخم نمي گذارد ولي هر روز گاومان مي زايد!