سلام... از تناقض ها گفتي تو زندگي همه مون زياده بيشتر از اين چيزا که گفتي...قبول دارم عمل کردن مون دربرابر حرف زدن مون صفر!
وقتي شعار همه هميشه حق خودتو بگير، کسي به کسي توجهي نداره انقدر سياه شديم که اگه يک نفر جلومون خورد هم بشه کسي نيس کمکش کنه آخه همه مون آدماي حرفي شديم واعتقاداتمون شعاريه... متاسفانه يک نفره جلو رفتن هم سخته حجم اين مشکلات انقدر زياده که هرچي ازش کم کني دوبرابر بهش اضافه ميشه....اما خوبه که به اطرافت توجه داري....واما درباره ي نماز!....به نظرم نماز يک عملي که به دل آدم خيلي بستگي داره...يعني اينکه قلبت بايد باورش کنه...من تا دو ماه پيش تو بدترين شرايط جسمي وروحي بودم...هيچ چيزي آرومم نمي کرد حتي اگه کل آدماي زندگيم پشتم مي ايستادن...تنها موقعي که آرامش داشتم سر نماز بود دلم ميخواست ساعت ها طول بکشه...براي همين به معجزه اش ايمان آوردم....خيلي خواسته هامو يا بهتره بگم همه اون خواسته هايي که سر نماز صبح از خدا خواستم بهم داده حتي بهتر شدن حالمو.... اميدوارم قلب توهم بهش برسه تا محکم تر باشي توي انجامش... ببخش خيلي حرف زدم!