مرسي لطف داري؛هر رفتار بد و خوبم رو تونستم فراموش كنم و باهاش كنار بيام بغير از يه چيز و يه نفر،يه حرفايي تو دوتا پست آخرم ميزنم كه حتما بيا و بخون ؛دوتا پستي كه قبل كنكور ميذارم، كاش همون قدر كه اطرافيان قبولم دارن و رو درستكاري م شهادت ميدن،خودمم از خودم راضي بودم! هستي دلشكستن خيييييييييلي بده خييييييلي عذاب وجدان سخت ترين درده مزخرفترين احساس رو پيدا ميكني وقتي دل عزيزت رو بشكني! من تا حال تو 18سال دل يه نفر رو شيكوندم كه عذاب اون واسه داغونيم كافيه! ايشالله صلاح م و خيرم كجا باشه و خدا كجا رو صلاح بدونه ازون جا دربيام و ايشالله تا آخرشم ادامه ميدم. تا كنكور بهونه اي دارم كه به يه نفر فكر نكنم... ولي بعد كنكور چيكار كنم!!!!! بي بهونگي واسه زندگي خيلي سخته؛ آره ارده م خيلي قويه خيلي قوي تر از اوني كه فكر كني؛اراده اي كه تونستم تو اوج احساس دلم رو به زنجير بكشم و امپراطور دلم رو ازش بيرون كنم! اراده اي كه همه چيزم رو تونست كنار بذاره:دختري كه همه وجودم بود-عشقم فوتبال-خنديدن با رفقا و خوش گذروني-سفر-مهموني ؛همه رو تباه كرد... كاش خودمم مثل اطرافيانم به اين اراده م افتخار ميكردم!!! برام دعا كن بتونم به افكارم غلبه كنم تا اين 64شب لعنتي هم بگذره