پـــرواز بــه یــجــای دیــگــه
سلام دو روز اصلا نخوندم و الان الحمدالله از لحاظ تا یادم نرفته رسیدنه ماه رجب و شب آرزو ها رو هم تبریک میگم؛هعــــــی پارسال تو شب آرزو ها عجب پست مزخرفی گذاشته بودم!!! دقیقا به این معنا بود که محبت رو گدایی کنم... بذاریم رو حساب تنهایی...! الان بهترین وضع عاطفی رو دارم کسی تو دلم بوده و هست و خواهد بود و پایان هر نمازم واسه سلامتیش دعا میکنم بدون اینکه خودش بدونه... بقول شریعتی:خدایا به من دوست داشتنه دوست را ارزانی کن بدون آنکه او بداند...! قراره ایشالله 21اردیبهشت برای سومین بار برم کنسرت محسن یگانه چهلم مامان بزرگش نمیاد و تنهام! شاید شانلی رو با خودم ببرم آرزومه شانلی رو آهنگساز کنم،خودشم خیلی علاقه داره ایشالله تا آخر سال آینده نوازندگی گیتار و پیانو رو کامل تموم کنم؛خودم یواش یواش یادش میدم و 3-4سال دیگه بزرگتر بشه میذارم بره کلاس موسیقی...(تنها یاور و امیدمه) بین مذهب و فلسفه و ادب و خودم گیر افتادم (راستی احتمال میدم خیلی از رفقا از دوتا آهنگ آخر به جان بچه ی نداشته م عالیه با البته هیشکی گیتار،پیانو،ویولن،گیتار برقی،انواع ساز های بادی آهنگساز و خواننده و ترانه سرا و تنظیم کننده!!!! این شعر پایینی هم که حکم بخش اصلی این پستم رو داره از روزبه بمانی که بدون شک بهترین ترانه سرای فارسی زبان هستش کسی که شعر همه ی آهنگای گوگوش درد دلی با خدام به زبان شعر...: رو به تو سُجده میکنم... شکنجه اشتباه نیست اومده بودم کافی نت تا کارت ورود به جلسه سنجش رو از سایت بگیرم و گفتم پستمم بذارم حرفایی بود که باید زده می شد امیدوارم دقیقا منظورمو از تک تک کلمات و گذاشتن این شعر متوجه شده باشین یا علی
خوبین؟اوضاع نسبتا خوبه... البته نسبتا!!
قرار بود دوتا پست قبل از کنکور بذارم
که یکیش در مورد درد دلم با خدام
بود و یکیشم یه درد دل از نوع دیگه...!
تقریبا دو هفته پیش داشتم تو خونه با
معلمم مسئله حل میکردم که یهو سرم رو
میز گذاشتم و از حال رفتم! بعد نیم ساعت
دیدم مامانم و خواهرم اطرافمه دارن دلداری
میدن! تازه فهمیدم که از حال رفته بودم
مامانم رفت از بیرون آبمیوه و کمپوت و...
گرفت و از کشوی میز تلویزیونم دی وی دی
سریال پایتخت
رو ورداشت و پلی کرد تا حالم
بهتر شه؛بهشون گفتم تنهام بذارن؛تا3صبح
قرآن گوش دادم و گریه کردم نمیدونستم چرا و بخاطر چی ولی فقط گریه میکردم...!
جسمی عالی م و از لحاظ روحی هم که بیخیال!
...
؛داداش رضا و زن داداش به دلیل مراسم
خدارو شاکرم که اعتقاد قلبی م رو یه سطحی
قرار داد که تو بدترین شرایطم موتور محرکم
باشه؛خیلی سخته خیلی تلخه کسی نباشه دردتو
بفهمه خیلی سخته بین صد ها و هزاران نفر
تنها باشی،سخته که ایمان و اعتقاد درونیت
بطور وحشتناکی بالا باشه ولی عین فرقه ی
ملامتیه بروز ندی تا مورد بد بینی عوام قرار
نگیری...!سخته واسه مردمی حرص بخوری که حرفِ
فکرشون حرف نون ِ شون باشه،اعتقاد قلبی شون
اعتقاد مصلحت و منفعت شون باشه، مشکل اینجاس
که من بجای چاه مولا علی یه بالش دارم بالشی
که نه عمق داره صداهام و فریادم توش گم بشه
و نه ته اش آب وجود داره که اشکام توش گم
بشه اسیر فکر و ذکری شدم که عین سلمان در به
در به دنبال گمشده اش می گرده،دارم صبح تا شب
میخونم...برای چی؟؟ لابد سنگ قبرم ژیگول تر و
شیک تر باشه!!!
آرزومه که مثل رفقاو اطرافیان
بدون دلیل بخندم شاد باشم؛آرزومه دیگه
نفهمم و ننویسم ولی شاید بقول صادق هدایت:
من واسه سایه ام مینویسم تا شاید بیشتر و
بهتر خودم را بهش بشناسونم...! دارم به همه ی
دوستام روحیه میدم که واسه این56 شب باقی
مونده ی لعنتی هم دلگرم باشن؛ولی خودم
از هر لحاظی داغونم؛داغون تر از داغون...
چه عاطفی چه درسی چه روحی چه هرچی. یه
چیزایی فهمیدم که داغون تر از سابق شدم
چیزایی که شاید باعث بشه کلا این وب جمع بشه
و بای بای واسه همیشه!!!
وبم خوششون نیاد و واسشون کسل کننده باشه ولی این
دوتا پست آخرم قبل از کنکور رو میخوام دلی تر
بذارم بنابراین ازون جایی که از بچگی عاشق اینجور
تصنیف ها هستم بخاطر همینم ترجیح دادم
کد تصنیف درست کنم حرفای این تصنیف عالیه توصیه میکنم
اگه علاقه هم نداشته باشین به شعرش گوش کنین...صدای همایــــــون جــــــون) شادمهر نمیتونه بشه نوازنده ی: و داریوش رو میگه.
...!دری به کعبه باز نیست
بس که طواف کردمت...
!!!مرا به حج نیاز نیست
به هر طرف نظر کنم
...!نماز من نماز نیست
مرا به بند می کشی از این رهاترم کنی؟؟!
زخم نمیزنی به من
که مبتلاترم کنی؟؟!
از همه توبه میکنم
بلکه تو باورم کنی
قلب من از صدای تو چه عاشقانه کوک شد
تمام پرسه های من کنار تو سلوک شد
عذاب میکشم ولی عذاب من گناه نیست
وقتی شکنجه گر تویی...
shayan17
| Design By : Pichak |
یجای دیگه... جایی با آب و هوای دیگه با مکان و جغرافیا و آدمای دیگه آرزوها و اهداف دیگه جایی واسه ی تغییر جایی واسه دیگرگونه بودن جایی برای متفاوت بودن و افتخار کردن به این تفاوت در مقابل تناقض ها
